عضو شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران
✍️ به قلم مهدی محمودیان از زندان اوین
در روزهایی که جوانی به نام امید تباری مقدم میان مرگ و زندگی ایستاده است، ما شاهد تکرار همان چرخهی سیاهی هستیم که دهههاست جان بهترین فرزندان این سرزمین را گرفته است.
ای مردم آزادهی ایران،
سالهاست بر این سرزمین سایهی جمهوری اسلامی گسترده شده؛ سایهای از خون، دروغ و سرکوب. حکومتی که خود را “نمایندهی خدا” مینامد اما جز ظلم و جنایت چیزی به جا نگذاشته است.
امید در آستانه مرگ؛ قربانی قدرت پوشالی
مهدی محمودیان از زندان اوین:
امید تباریمقدم، جوانی بیگناه، پس از پروندهسازیهای متناقض و بازداشتهای پیاپی، امروز با حکم اعدام روبهروست. دادگاه قم پیشتر او را تبرئه کرده بود اما وزارت اطلاعات دوباره بازداشتش کرد.
لوشان؛ عطش در سرزمین باران
در کشوری که پر از رودخانه و باران است، امروز مردم لوشان گیلان برای یک جرعه آب آشامیدنی باید به خیابان بیایند و با آتش زدن لاستیک صدای اعتراضشان را به گوش برسانند. این صحنه تلخ نشان میدهد که مشکل ایران «نبود آب» نیست، بلکه نبود مدیریت و انسانیت در حکومتی است که سالهاست مردم را بیپناه گذاشته است.
انسان باشیم
بیا انسان باشیم،
پیش از آنکه مسلمان، مسیحی، یهودی یا زرتشتی باشیم.
که اگر انسان باشیم
مقدمه
مکانیسم ماشه (Trigger Mechanism) یک ابزار مهم در توافق هستهای ایران (برجام) است. هدف آن این است که اگر ایران به تعهدات هستهای خود عمل نکند، تحریمهای بینالمللی به سرعت بازگردانده شوند. این
امروز ایران در حالی نام خود را در صدر اخبار جهانی ثبت کرده که نه به خاطر پیشرفت علمی یا دستاورد انسانی، بلکه به دلیل موج بیسابقه اعدامها است. جمهوری اسلامی، برخلاف جریان جهانی که در مسیر لغو مجازات مرگ حرکت میکند، هر روز بیشتر بر طنابهای دار تکیه میزند. در این سرزمین، صبحها با صدای بسته شدن درهای زندان و صدور حکم مرگ آغاز میشود. این دیگر عدالت نیست؛ این ماشین کشتار حکومتی است که برای بقا از خون مردم تغذیه میکند.
به گزارش هرانا، معاون عملیات پلیس راهور فراجا بار دیگر اعلام کرد که صدور گواهینامه موتورسیکلت برای زنان در ایران طبق قوانین موجود ممنوع است. این تصمیم در حالی پابرجاست که بسیاری از فعالان حقوق زنان و نهادهای حقوق بشری، چنین محدودیتی را مصداق آشکار تبعیض جنسیتی و نقض حقوق بنیادین زنان میدانند.
به گزارش حقوق بشر در ایران، طی روزهای گذشته، تینا دلجو، فعال فضای مجازی، ساکن شهر رشت مرکز استان گیلان، توسط قاضی شعبه ۳ دادگاه انقلاب شهر رشت، به تحمل ۱ سال حبس تعزیری و ۲ سال منع خروج از کشور، محکوم شد.
ساموئل جانسون، ادیب و اندیشمند انگلیسی در قرن هجدهم، جملهای ماندگار گفت:
«وطنپرستی، آخرین پناهِ جنایتکاران است.»
این جمله نه نفی وطن و عشق به سرزمین، بلکه نقد سوءاستفادهی سیاستمداران و حکومتهایی است که وقتی همه مشروعیت و پایگاه اجتماعی خود را از دست دادهاند، به ناچار پشت مفهومی مقدس چون «وطن» سنگر میگیرند تا جنایات و ناکارآمدیهایشان را پنهان کنند.
در پروندههای متعدد مانند بازداشت الهام نادری منفرد در مریوان و پرویز نوتکیان در چابهار، یک نقطه مشترک دیده میشود: کارکنان دستگاههای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی که بهعنوان مجریان مستقیم سرکوب عمل میکنند. این افراد، چه در مقام قاضی، چه بازجو و چه مأمور امنیتی، عملاً ابزار نقض قانون اساسی و زیر پا گذاشتن اعلامیه جهانی حقوق بشر شدهاند.
خبر بازداشت پرویز نوتکیان، شهروند بلوچ اهل منطقه آهوران نیکشهر و ساکن چابهار، بار دیگر نشان داد که رژیم جمهوری اسلامی ایران به جای پاسخگویی به مطالبات مردم، تنها به ابزار سرکوب و بازداشتهای غیرقانونی متوسل میشود. نیروهای اداره اطلاعات او را بدون هیچ حکم قضایی شفاف و بدون اطلاعرسانی عمومی، دستگیر و به مکان نامعلومی منتقل کردهاند.
الهام نادری منفرد، شهروند کورد اهل نودشه و ساکن مریوان، توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران به دو سال حبس به اتهام «تبلیغ برای اسرائیل» محکوم شده است. این حکم، بار دیگر نشان میدهد که در ایران آزادی بیان و حقوق اساسی شهروندان بهطور سیستماتیک سرکوب میشود.
خبر تمدید قرار بازداشت ارمغان یزدانی، شهروند بهایی ساکن شیراز، بار دیگر پرده از فشار سیستماتیک بر جامعه بهایی در ایران برداشت. او یک ماه پیش در حالی که مشغول خرید برای مراسم ازدواجش بود، ناگهان بازداشت شد. اکنون با گذشت این مدت، نه خانوادهاش و نه افکار عمومی هیچ اطلاعی از دلایل بازداشت یا اتهامات احتمالی او ندارند.
نوکیشان مسیحی در ایران نه تنها از حقوق اولیه انسانی محروماند، بلکه به بهانههای مضحکی مانند «تبلیغ علیه نظام» یا «ارتباط با دشمن» محکوم به سالها زندان میشوند.
مرداد ۶۷ فقط یک تاریخ نیست. یک زخم باز است. زخمی که هر سال دوباره خون میریزد.
در آن تابستان سیاه، رژیم آخوندی نشان داد که برای حفظ قدرت، هیچ مرزی از جنایت را نمیشناسد. هزاران زندانی سیاسی را از سلولها بیرون کشیدند. نه برای دادگاه، نه برای محاکمه. تنها چند سؤال، چند دقیقه. و بعد: طناب دار.
این حکومت با نقاب دین و شعار عدالت اومد، ولی چیزی که تحویل مردم داد جز ظلم، سرکوب، زندان و خون نبود.
چهل و چند ساله که مردم ایران گروگان این نظام فاسد شدن. نسلی که میتونست آزاد نفس بکشه، مجبور شد زیر سایهی ترس و سانسور زندگی کنه. رژیم، جوانان ما رو یا به زندان انداخت، یا مجبور به مهاجرت کرد، یا در خیابونها به گلوله بست.
مردم ایران در خیابان اقدسیه تهران، جلوی سفارت چین، شب تا صبح روی زمین خوابیدند فقط برای گرفتن یک ویزا!
این تصویر نهتنها یک درد اجتماعی بلکه یک رسوایی ملی است.
مردمی که باید در کشور خودشون امنیت، شغل، و آزادی داشته باشن، حالا برای خروج از جهنم جمهوری اسلامی، روی آسفالت خیابون شب رو صبح میکنن.
جوانی باید دوران شور، امید و ساختن آینده باشد. اما در ایران، جمهوری اسلامی این سالهای طلایی را به جهنمی تبدیل کرده است. نسل جوان، با فشارهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی خفه شده است و روح و روانش در شکنجهای بیوقفه گرفتار آمده است. این حکومت عمداً امید، انگیزه و شادابی نسل آینده را میکشد.
به گزارش حقوق بشر در ایران، طی روزهای اخیر، شهاب دارابی، اهل اسلام آباد غرب از توابع استان کرمانشاه و فعال فضای مجازی«اینستاگرام»، توسط قاضی شعبه دادگاهی در آن شهرستان به
آموزش و پرورش در هر کشوری، ستون اصلی پیشرفت و توسعه است. آیندهی یک ملت به کیفیت آموزش نسل جوان بستگی دارد. اما در جمهوری اسلامی ایران، آموزش و پرورش نه برای شکوفایی استعدادها، بلکه برای هدایت ایدئولوژیک و تثبیت قدرت سیاسی طراحی شده است. حکومت از همان روزهای نخست پس از انقلاب، سیستم آموزشی را به خدمت
چدرخواست آزادی مشروط ماشالله کرمی، زندانی سیاسی کورد اهل بیجار، از اعضای خانوادههای دادخواه و پدر محمدمهدی (کومار) کرمی از جانباختگان جنبش ژن، ژیان، ئازادی توسط دستگاه قضایی جمهوری
موضوع شعر:
این شعر دربارهی بیتفاوتی جامعه در برابر ظلم و نقض حقوق بشر است. برشت هشدار میدهد که وقتی مردم در برابر ستم سکوت کنند، سرانجام
نقض حقوق بشر در ایران: فریاد خاموش مردم
در ایران، هزاران نفر هر روزه زیر فشار و سرکوب زندگی میکنند؛ فشارهایی که گاه آشکار و گاه پنهان هستند، اما همگی یک هدف دارند: خاموش کردن صدای مردم و محدود کردن آزادیهای بنیادین. حقوقی که در اسناد بینالمللی از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده،
نان، آزادی، عدالت – نه به ولایت فقیه!
ایران به آزادی نیاز دارد، نه دیکتاتوری مذهبی!
امروز از یکی از سیاهترین جنایات تاریخ ایران میگویم: کشتار وحشیانه ۱۳۶۷.
این صدای من نیست، صدای میلیونها ایرانیه که دیگه تحمل ظلم و فریب ندارن.
خامنهای و امامجمعهها سالهاست از تریبونها دروغ میگن: شعار “عدالت اسلامی” میدن، اما نتیجهاش فقط فقر، گرسنگی و تحقیر مردم بوده.
در سال ۲۰۲۵، زنان ایران بیش از همیشه زیر فشار یک رژیم فاشیستی و زنستیز زندگی میکنند. طرح «نور» رژیم، با استفاده از دوربینهای شناسایی چهره، زنان را در خیابانها تعقیب میکند و به دلیل نداشتن حجاب، ماشینهایشان را مصادره میکند یا حتی به آنها تیراندازی میشود. نمونه دردناک آن، مورد آرزو بدری است که تنها به خاطر انتخاب حجاب یا عدم آن، هدف گلوله پلیس رژیم قرار
علی خامنهای، دیکتاتور پیر و فاسدی که سالها با ظلم حکومت کرده، حالا در سال ۲۰۲۵ بعد از جنگ با اسرائیل، شکست خورده و ضعیفتر از همیشهست. او به پناهگاه زیرزمینی فرار کرده و خانوادهاش رو با میلیاردها دلار دزدی پنهان کرده. فقط سهم پسرش مجتبی بیش از ۳ میلیارد دلاره!
سلام دوستان، امروز میخوام درباره شرایط مسیحیها در ایران باهاتون حرف بزنم.
در ایران خیلیها فقط به خاطر ایمان به مسیح دستگیر میشن. کلیساهای خانگی بسته میشن، کتاب مقدس توقیف میشه، و خانوادهها از هم پاشیده میشن. رژیم جمهوری اسلامی مسیحیت رو به چشم یک تهدید میبینه، چون آزادی ایمان یعنی آزادی اندیشه.
