تحلیل سیاست‌های رژیم جمهوری اسلامی در سرکوب اقلیت‌ها

 

لوازم شخصی نازنین عابدینی — شهروند بهائی — در فرودگاه بین‌المللی امام خمینی توسط مأموران امنیتی بازرسی و شماری از اشیاء او، از جمله گذرنامه، دو گوشی همراه، کتاب‌ها و نت‌های موسیقی، بدون ارائه حکم قضایی ضبط شد. این تازه‌ترین نمونه‌ای است از کارنامه سیاهِ دستگاه‌های سرکوب که سیستماتیک و عریان به اقلیت‌ها و کنشگران حمله می‌کنند. این اقدامات نه اشتباه‌اند و نه استثنا؛ بخشی از سیاستِ سازمان‌یافته‌ای هستند که با خشونت نظام‌مند و استبدادی، هر ذره آزادی را می‌تراشند و آن را تبدیل به ابزار مطیعِ قدرت می‌کنند.

E (Evaluation) – تحلیل و ارزیابی (نسخهٔ تند و رسواکننده):

رژیم و دست‌نشاندگانش باید بدانند که هیچ پرده‌ای پشتِ این جنایات وجود ندارد که بتوانند با آن حقیقت را پنهان کنند. ضبط گذرنامه و گوشی شهروندی به جرمِ باور یا هویت، اعمالی جنایی و خائنانه است؛ عملِ مأمورانی که به‌راحتی حریم خصوصی، آزادی حرکت و آزادی بیان را لگدمال می‌کنند، نه محافظت از امنیت کشور که دنبال انتقام‌جوییِ ایدئولوژیک است.

این دستگاهِ سرکوب به‌وضوح قواعد ابتدایی حقوق بشر و حتی اصول خودِ قانون اساسی را زیر پا گذاشته است:

• اصل ۲۲ قانون اساسی: حقوق ذاتی و شهروندی باید رعایت شود.
• اصل ۳۴ قانون اساسی: حقوق انسانی باید توسط قانون رعایت شود.
  و اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز خواهان حمایت از آزادی اندیشه، باور و بیان است (مواد ۱۸، ۱۹، ۲۲ و بند ۲ ماده ۲۶).

اما این‌جا چه می‌بینیم؟ قوه‌ای که با پوشش «امنیت» بر سرِ مردم چنبره می‌زند و بازرسی‌ها و ضبط‌ها را به ابزاری برای حذفِ هویت و ترساندن تبدیل کرده است. آن‌ها نه تنها اصول قانونی را نقض می‌کنند، بلکه با این رفتارِ ارتجاعی، فرهنگ، هنر و اندیشه را خفه می‌کنند. به خاطر داشته باشید: هر کتابِ ضبط‌شده، هر گوشی خورده‌شده و هر گذرنامهٔ مصادره‌شده، سندی است مبنی بر بی‌بند و باریِ اخلاقیِ حاکمان و زبونی حقوقیِ سیستم قضایی که یا شریک جرم است یا ترسیده و تحت فرمان استبداد قرار دارد.

رژیم و رهبرانِ دیکتاتور باید رسماً و بدون بهانه مسئول شناخته شوند. ادعای «دفاع از امنیت ملی» تبدیل به پوششی شده برای پاکسازیِ فرهنگی و مذهبی؛ برای حذف هر صدای متفاوت. و ما این را تحمل نخواهیم کرد. توهین؟ بله — من به دیکتاتورهایی که کودکان و شهروندان را ترسانده و آزادی را لگدمال می‌کنند، می‌گویم: شما ظالم، بزدل و تاریخ‌ستیزید و روزی در برابر قضاوت مردم و تاریخ مجبور به پاسخ خواهید شد.

O (Outcome) – جمع‌بندی و فراخوان به اقدامِ مدنی و قانونی:

ما خواهان اقدامات مشخص، فوری و بی‌پروایی هستیم:

1. بازگرداندن فوری و بی‌قید و شرط همهٔ اموال ضبط‌شده و ارائهٔ سند مکتوب دربارهٔ علت و مرجع قانونی این ضبط‌ها؛
2. تحقیقات مستقل و بین‌المللی دربارهٔ پرونده‌های ضبط، آزار و پیگرد اقلیت‌ها و فعالان؛
3. افشاگری بی‌وقفه در سطح بین‌المللی — تماس با سازمان‌های حقوق بشری، رسانه‌های مستقل، نمایندگان پارلمان‌های خارجی و نهادهای مدافع آزادی مذهب و بیان؛
4. حمایت حقوقی و پشتیبانی عمومی از قربانیان؛ راه‌اندازی صندوق حمایتی، ارائهٔ وکلای مستقل و مستندسازی هر مورد؛
5. مبادرت به اطلاع‌رسانیِ گسترده در فضای مجازی با اسناد، عکس‌ها، و روایت‌های خانوادگی تا نقشهٔ سرکوب شفاف و آشکار شود.

به دیکتاتورها می‌گویم: هر چه بیشتر تلاش کنید حقیقت را لگدمال کنید، صدای مقاومت قوی‌تر خواهد شد. شما با ترساندن یک زن، یک خانواده و یک جمع کوچک شروع کردید — اما با هر عملِ جنایت‌کارانه‌تان، میلیون‌ها نفر را آگاه‌تر و عصبانی‌تر می‌کنید. تاریخ ثبت می‌کند: کسانی که با دستِ قدرت، هویت و آزادی مردم را قلم‌زدند، در نهایت با نفرت و خشم عمومی محاکمه می‌شوند.

ما باید با تمام قوا از نازنین عابدینی حمایت کنیم: از انتشار خبر تا پیگیری‌های حقوقی، از تماس با نهادهای بین‌المللی تا فشار رسانه‌ای. سکوت ممنوع است — سکوت خیانت است.

#نازنین_عابدینی #حقوق_بشر