برای دنیایی عادلانه و آزاد برای همه انسان‌ها

Translate

۲۹ شهریور، ۱۴۰۴

سمیه رشیدی؛ صدای خاموش‌ شده در دیوارهای زندان قرچک ورامین

 


وقتی در کشوری حتی نفس کشیدن جرم می‌شود، زندان‌ها به سردخانه‌ی آرزوها تبدیل می‌شوند. امروز نام «سمیه رشیدی» یک نام ساده نیست، بلکه نشانی است از بی‌عدالتی سیستماتیک، نقض حقوق بنیادین بشر و شکستن کرامت انسانی در سرزمینی که قانون اساسی‌اش پر از وعده‌های پوچ است.


سمیه، شهروند بازداشتی محبوس در زندان قرچک ورامین، مدت‌ها با بیماری و ضعف جسمی دست‌وپنجه نرم می‌کند. اما پاسخ زندانبانان چه بود؟ به‌جای درمان، او را به تمارض متهم کردند و به جای داروهای پزشکی، آرام‌بخش و داروهای اعصاب به او خوراندند. این یعنی نادیده گرفتن حیات یک انسان، یعنی قتل تدریجی.


روز ۲۵ شهریور، وقتی بدنش دیگر طاقت نیاورد، با تشنج شدید به بیمارستان منتقل شد؛ انتقالی که با تأخیر صورت گرفت و امروز جان او را در مرز مرگ و زندگی قرار داده است.


📌 بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی:




📌 بر اساس اعلامیه جهانی حقوق بشر:




اما امروز در زندان‌های ایران، این اصول و مواد فقط روی کاغذ وجود دارند؛ در عمل، انسان‌ها قربانی بی‌رحمی و بی‌توجهی می‌شوند.


🔴 فراموش نکنیم: مرگ مهسا امینی در خیابان‌ها بود، اما مرگ‌های خاموش دیگری در زندان‌ها هر روز تکرار می‌شوند.

سمیه رشیدی یکی از صدها زن و مردی است که قربانی همین چرخه بی‌رحمانه شده‌اند.


ما سکوت نمی‌کنیم.

ما فراموش نمی‌کنیم.

ما نام‌ها را تکرار می‌کنیم تا هیچ قدرتی نتواند آن‌ها را پاک کند.



#سمیه_رشیدی #زندان_قرچک #حق_زندگی #حقوق_بشر #مهسا_امینی #StopExecutionInIran #MahsaAmini #قFreePoliticalPrisoners #IranHumanRights




4

فریادِ یک مهاجرِ زخمی

     دل‌نوشته : من چهار دهه را نفس کشیدم با خاطره‌های سوخته و امیدهای له‌شده. در جنگی بزرگ‌تر از خودم رشد کردم؛ جنگی که دستِ یک ایده‌ٔ سرکوب...