عضو شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران
روز پنجشنبه ۱۶ مرداد ۱۴۰۴، خیابانهای سمیرم چهرهای متفاوت داشت. مغازهها یکی پس از دیگری بسته شدند؛ بازاریان دست به اعتصاب زدند و صدای اعتراض خود را علیه ظلم و بیعدالتی بلند کردند. دلیل این حرکت روشن بود: محکومیت ناعادلانه دو برادر زندانی سیاسی، فاضل و مهران بهرامیان، به اعدام.
این احکام سنگین که در دادگاه تجدیدنظر نیز تأیید شد، بار دیگر نشان داد که دستگاه قضایی جمهوری اسلامی به جای عدالت، ابزار سرکوب است. مردم سمیرم با بستن مغازههایشان فریاد زدند که جان انسان بیارزش نیست و اعدام پاسخ اعتراض نیست.
امروز سمیرم تنها نیست. این حرکت اعتراضی پیام روشنی دارد: هر حکمی که بر پایه سرکوب و انتقام صادر شود، مشروعیت ندارد.
فریاد مردم سمیرم پژواک خیزش ۱۴۰۱ است؛ همان خیزشی که مراد بهرامیان، برادر این خانواده داغدار، در آن جان باخت.
این اعتصاب هشداری است به حاکمیت: جامعه ایران خسته نشده، بلکه مصممتر از همیشه در برابر ظلم ایستاده است.
اعتصاب_سمیرم
#نه_به_اعدام
#فاضل_بهرامیان
#مهران_بهرامیان
