C – Context (زمینه)
حکومت ایران سالهاست با سانسور، تهدید و حذف سیستماتیک، فرهنگ را به زنجیر کشیده است. این سیاست نه برای حفظ نظم، بلکه برای خاموشکردن آگاهی و کنترل ذهن جامعه است. هنرمندان، نویسندگان و روزنامهنگاران نخستین قربانیان این پروژهاند. سانسور رسمی، سرکوب رسانهها، محدودسازی اینترنت و پاکسازی دانشگاهها، ابزارهای حکومت برای کنترل فرهنگ و اندیشه است
E – Evaluation (تحلیل)
جمهوری اسلامی با سرکوب اندیشه و هنر، حقوق بنیادین مردم برای آزادی بیان، حق دسترسی به اطلاعات و آزادی علمی را نقض میکند. این سیاست با اصول قانون اساسی ایران و مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر در تضاد آشکار است:
- اصول قانون اساسی مرتبط: اصل یکصد و پنجاه و هفتم، اصل سوم، اصل بیست و چهارم، اصل بیست و هفتم
- مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر مرتبط: ماده 19، ماده 27، ماده 26
O – Outcome (نتیجهگیری)
با وجود سانسور و سرکوب، نسل جوان و هنرمندان مستقل ایران نشان دادهاند که اندیشه و فرهنگ را نمیتوان برای همیشه خاموش کرد. صدای تبعیدیان و آثار نوظهور دیجیتال، شواهدی روشن از مقاومت فرهنگی و امید به آینده است
#فرهنگ_ایران #آزادی_بیان
