در حافظه معاصر ایرانیان؛ مرگهای مبهم و پروندههای مشکوکخلاصه: در حافظهی جمعی ملت ایران، زخمهایی عمیق و فراموشنشدنی از مرگهای مشکوک، پروندههای بیپاسخ و فجایع پنهان برجای مانده است. این گزارش مرور کوتاهی بر چهلوچند سال دروغ، سکوت و سرپوشگذاری حکومتی است. زخمهایی در حافظه جمعیدر حافظه معاصر ایرانیان، مجموعهای از رخدادهای تلخ و عجیب همچون زخمهایی باز بر پیکر جامعه باقی ماندهاند؛ اتفاقهایی که جزییات آنها هرگز روشن نشد و حکومت به شیوههای مختلف کوشیده تا آنها را به فراموشی بسپارد. نامهایی که یادآور قتل حکومتی و فراقضاییاند، نشانه شکاف میان مردم و حاکمیتی هستند که حقیقت را پنهان میکند. مرگ در خیابانندا آقاسلطان – ۳۰ خرداد ۱۳۸۸، در جریان اعتراضات انتخاباتی، با شلیک مستقیم نیروهای لباسشخصی کشته شد. هیچ دادگاه علنی برگزار نشد و پروندهاش در سکوت بسته شد. علی حبیبی موسوی – عاشورای ۱۳۸۸، بر اثر شلیک مستقیم نیروهای امنیتی در خیابان شادمان کشته شد. هیچ نتیجهای از تحقیقات اعلام نشد. مهسا (ژینا) امینی – ۲۲ شهریور ۱۴۰۱، پس از بازداشت توسط گشت ارشاد درگذشت. گزارشهای رسمی با واقعیت برخورد پلیسی در تضاد بود و هیچ مقام مسئولی محاکمه نشد. زندانها و ناپدیدشدگانسعید زینالی – ربودهشده پس از اعتراضات ۱۳۷۸، بدون رد و نشانی ناپدید شد. نمونهای آشکار از ناپدیدسازی قهری. زهرا کاظمی – خبرنگار ایرانیکانادایی که در سال ۱۳۸۲ در زندان اوین کشته شد. شواهد از شکنجه حکایت داشت اما تنها یک مأمور جزء تبرئه شد. کاووس سیدامامی – استاد محیطزیست که در سال ۱۳۹۶ در زندان اوین به طرز مشکوکی جان باخت. حکومت ادعای خودکشی کرد، اما آثار خفگی آشکار بود. اعدامها و کشتارهای سیاسیاعدامهای تابستان ۱۳۶۷ – هزاران زندانی سیاسی با فرمان مستقیم خمینی اعدام شدند. هیچ دادگاه مستقلی تشکیل نشد و محل دفن بسیاری از قربانیان هنوز ناشناخته است. قتلهای زنجیرهای – در دهه ۷۰، روشنفکران و نویسندگان ایرانی هدف ترورهای حکومتی قرار گرفتند. پروندهها هرگز بهطور شفاف رسیدگی نشد. فساد و اختلاسپرونده قالیباف – از املاک نجومی تا فساد میلیاردی در شهرداری تهران، اما او اکنون رئیس مجلس است. پرونده بابک زنجانی – یکی از بزرگترین پروندههای مالی تاریخ ایران؛ هنوز ردّ کامل اموال و نقش مقامات ناشناخته مانده است. فجایع و مرگهای مبهماسیدپاشیهای اصفهان – حمله سازمانیافته به زنان بیحجاب در سال ۹۳، بیهیچ مجازات برای عاملان. مسمومیت دانشآموزان دختر – موجی از حملات شیمیایی مشکوک به مدارس دخترانه از ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۲، بدون هیچ پاسخ رسمی و با تهدید منتقدان. انفجار بندر رجایی – ۶ اردیبهشت ۱۴۰۴، فاجعهای با بیش از ۷۰ کشته و ۱۲۰۰ زخمی؛ گزارش رسمی پر از تناقض و پنهانکاری. مرگهای مشکوک مقاماتعلیاکبر هاشمی رفسنجانی – در استخر سعدآباد درگذشت؛ گزارشها از وجود مواد رادیواکتیو دهبرابر حد مجاز خبر دادند. ابراهیم رئیسی – سقوط بالگرد در ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ با تناقضهای متعدد در گزارش رسمی. احمد خمینی – مرگ ناگهانی در سال ۱۳۷۳ با گمانههایی از اعتراف به قتل توسط مأموران وزارت اطلاعات. نتیجهگیریدر چهلوچند سال گذشته، از ندا و مهسا تا زهرا و زینالی، از اعدامها تا فسادها، یک خط مشترک وجود دارد: پنهانکاری سیستماتیک و مصونیت ساختاری حاکمان. حکومتی که حقیقت را دفن میکند، دیر یا زود زیر بار همان دروغ دفن خواهد شد. ملت ایران هنوز حقیقت را طلب میکند — از خون خیابان تا سکوت زندانها.
منبع: fa.alalam.ir |
