🔴 نان در دین؛ چرا مجمع جهانی حضرت علیاصغر بعد از ۱۴۰۰ سال بودجه میلیاردی دارد؟
C – Context: زمینه و پیشزمینهدر ایران نهادهای مذهبی بیش از هر زمان دیگری تبدیل به ساختارهای سیاسی و اقتصادی شدهاند نمونهی آشکار آن «مجمع جهانی حضرت علیاصغر» است که با برگزاری مراسم شیرخوارگان حسینی در هزاران شهر و دهها کشور، در ظاهر کار فرهنگی و مذهبی انجام میدهد اما در عمل با بودجههای کلان و شبکهای از نهادهای حکومتی تغذیه میشود پرسش بنیادین این است: چرا نهادی که بر اساس واقعهای تاریخی ۱۴۰۰ سال پیش شکل گرفته، باید امروز «مرکز مطالعات و تحقیقات استراتژیک» و بودجه میلیاردی داشته باشد؟ آیا این بودجهها از محل مالیات مردم تأمین میشود؟ و اگر بله، با چه مجوزی صرف تبلیغ مذهبی میشود در حالی که میلیونها خانواده زیر خط فقرند؟ منابع رسمی هیچ گزارشی از حسابرسی یا میزان بودجه این مجمع منتشر نکردهاند اما شواهد میدانی از گسترهی تبلیغاتی و تعداد دفاتر آن در داخل و خارج کشور، نشان میدهد که با یک شبکهی مالی و تبلیغاتی عظیم روبهرو هستیم که نه شفاف است و نه پاسخگوE – Evaluation: تحلیل و ارزیابیدر نظامی که دین و قدرت درهمتنیدهاند، نهادهای مذهبی تبدیل به ابزار مشروعیت حکومت و پوششی برای اختلاس و رانت میشوند هرجا مردم سؤال کنند، پاسخ این است که «کار ما برای اهل بیت است» و همین جمله، مجوزی برای خرجکرد میلیاردها تومان از بیتالمال میشود از منظر حقوق بشر و قانون اساسی، این روند آشکارا ناقض اصول عدالت و شفافیت است اصل ۵۰ قانون اساسی میگوید منابع کشور باید در جهت رفاه عمومی و نسلهای آینده مصرف شود اما در عمل، هزینههای تبلیغاتی مذهبی جای توسعه اقتصادی، آموزش و بهداشت را گرفته است از سوی دیگر، استفاده ابزاری از احساسات مذهبی برای پوشاندن فساد مالی، مصداق «کلاهبرداری ایدئولوژیک» است دینی که ابزار کسب بودجه و موقعیت سیاسی شود، دیگر ایمان نیست بلکه صنعت است؛ صنعتی پرمنفعت برای طبقهای خاص که از دین نان میخورند و از رنج مردم نردبان قدرت میسازند وقتی مراکزی با عنوان «تحقیقات استراتژیک مذهبی» ایجاد میشوند اما هدفشان تبلیغ یک خط ایدئولوژیک است، باید پرسید: استراتژی در خدمت کیست؟ مردم یا حاکمیت؟ چنین نهادهایی در ظاهر فرهنگیاند اما عملاً در خدمت ماشین سیاسی حکومت و استمرار کنترل ذهنی جامعه عمل میکنندO – Outcome: نتیجهگیری و راهحل«نان در دین» یعنی جایی که ایمان مردم خرج نان قدرتمندان میشود وقتی مجمعهای مذهبی میلیاردی تشکیل میشوند و در همان زمان کارگر و معلم در فقر زندگی میکند، دین به کالای تبلیغاتی تبدیل شده است نظامی که از رنج و باور مردم پول درمیآورد، نه الهی است نه انسانی باید شفافسازی مالی برای همه نهادهای مذهبی الزامی شود بودجههای عمومی باید از دست نهادهای ایدئولوژیک خارج شود و مردم باید بدانند که حق پرسیدن دارند: «پول ایمان ما کجاست؟» چنین مطالبهای نه دشمنی با دین، بلکه دفاع از انسانیت و حقوق عمومی است دینی که با صداقت و شفافیت همراه نباشد، دیگر دین نیست، بلکه ابزار سرکوب و فریب است
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران |
