قانون فعلی میگوید تا زمانی که تعداد دفترچهها به صد هزار نرسد بیمارستان ساخته نمیشود
اما مگر عدد، معیار انسانیت است؟
این قانون، عدالت را قربانی بوروکراسی کرده و کارگر را میان سنگ و قانون له میکند
اصل ۲۹ قانون اساسی وعده داده که تأمین اجتماعی حق همگان است نه امتیاز شهرهای بزرگ
اما این وعده در معادن کشور زیر خاک مانده است
شاید روزی برسد که کارگر معدن وقتی از دل زمین بیرون میآید مطمئن باشد زمین هم از او حمایت میکند
تا آن روز، فریاد معدن بیدرمان باید در گوش تصمیمگیران بپیچد
چراکه کارگری که بیمهاش فقط روی کاغذ است، در حقیقت بیمهای ندارد
