برای دنیایی عادلانه و آزاد برای همه انسان‌ها

Translate

۲۲ مهر، ۱۴۰۴

اعدام در ایران ، ابزار سرکوب،نه عدالت

 



اعدام در ایران، ابزار سرکوب نه عدالت


در آستانه‌ی روز جهانی نه به اعدام، نهادهای حقوق بشری بار دیگر نسبت به تداوم و افزایش احکام اعدام در جمهوری اسلامی هشدار داده‌اند. آمارهای منتشرشده از سوی عفو بین‌الملل نشان می‌دهد که ایران پس از چین بیشترین میزان اجرای حکم اعدام را در جهان دارد، و این اعدام‌ها نه تنها شامل جرائم سنگین، بلکه در مواردی شامل اعتراض‌های سیاسی، عقیدتی و حتی فعالیت‌های مدنی می‌شود


در ماه‌های گذشته ده‌ها شهروند از جمله معترضان آبان و زنانی که به قوانین تبعیض‌آمیز اعتراض کرده‌اند با احکام اعدام روبه‌رو شده‌اند. بسیاری از این افراد بدون دادرسی عادلانه، بدون دسترسی به وکیل مستقل و در نتیجه‌ی اعترافات اجباری تحت شکنجه محکوم شده‌اند. حکومت ایران با استفاده از مجازات مرگ، نه به‌عنوان ابزاری برای اجرای عدالت، بلکه برای ایجاد رعب و خاموش کردن اعتراضات اجتماعی عمل می‌کند


در حالی که دولت‌های مدرن به سمت لغو کامل اعدام حرکت می‌کنند، جمهوری اسلامی با تصویب قوانین تازه و محدود کردن حق فرجام‌خواهی، در مسیر معکوس حرکت کرده است. در برخی استان‌ها مانند سیستان‌و‌بلوچستان و کردستان، احکام اعدام با انگیزه‌های سیاسی و قومی شدت گرفته است. در زندان‌های رجایی‌شهر، دست‌کم چند زندانی سیاسی در ماه گذشته به‌صورت ناگهانی اعدام شدند، بدون اطلاع خانواده یا وکیل مدافع




قانون اساسی ایران

اصل ۲۲ – حیثیت، جان، مال، حقوق، مسکن و شغل اشخاص از تعرض مصون است

اصل ۳۲ – هیچ‌کس را نمی‌توان دستگیر کرد مگر به حکم قانون

اصل ۳۵ – در همه دادگاه‌ها طرفین دعوی حق دارند برای خود وکیل انتخاب کنند

اصل ۳۹ – هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون دستگیر، بازداشت یا زندانی شده، به هر صورت که باشد ممنوع است


اعلامیه جهانی حقوق بشر

ماده ۳ – هر فردی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد

ماده ۵ – هیچ‌کس نباید شکنجه شود یا تحت مجازات‌ها یا رفتارهای ظالمانه و غیرانسانی قرار گیرد

ماده ۱۰ – هر کس با مساوات کامل حق دارد دعوایش در دادگاه مستقل و بی‌طرف منصفانه رسیدگی شود

ماده ۱۹ – هر کس حق آزادی عقیده و بیان دارد


کانون دفاع از حقوق بشر در ایران

#مهساامینی

#vvmiran

@baschariyat

#MahsaAmini


4

فریادِ یک مهاجرِ زخمی

     دل‌نوشته : من چهار دهه را نفس کشیدم با خاطره‌های سوخته و امیدهای له‌شده. در جنگی بزرگ‌تر از خودم رشد کردم؛ جنگی که دستِ یک ایده‌ٔ سرکوب...