حق به تصویر و سیاست بازنمایی / #مینا_جوانی

سینمای زیرزمینی ایران، به عنوان حوزه‌ای نیمه‌مستقل و غالباً حاشیه‌ای از تولیدات سینمایی کشور، همواره در تقاطع محدودیت‌های قانونی، فشارهای فرهنگی و بازنمایی‌های رسانه‌ای حرکت کرده است. این فیلم‌ها، که خارج از سازوکار رسمی سینمای ایران تولید می‌شوند، نه‌تنها عرصه‌ای برای بیان تجربه‌های اجتماعی و زیست‌بومی واقعی فراهم می‌آورند، بلکه به‌مثابه‌ی محملی برای نقد ساختارهای هژمونیک فرهنگی و سیاسی عمل می‌کنند. با این حال، شیوه‌های بازنمایی این آثار، چه در سطح ملی و چه در سطح بین‌المللی، به ندرت به‌طور خنثی اتفاق می‌افتد؛ آن‌ها همواره با چارچوب‌های قدرت‌محور، انتظارات مخاطب و سیاست‌های رسانه‌ای درگیر هستند تحلیل بازنمایی #سینمای_زیرزمینی ایران نیازمند رویکردی انتقادی است که از یک‌سو به بررسی چگونگی تولید معنا و تصویر در داخل کشور بپردازد و از سوی دیگر به نحوه‌ی شکل‌گیری روایت‌های بین‌المللی توجه کند. در سطح ملی، این آثار با محدودیت‌های #سانسور و دسترسی مخاطب مواجه‌اند و به ناچار فرم‌ها و زبان‌های خلاقانه‌ای برای انتقال پیام خود به کار می‌برند؛ در سطح بین‌المللی، بازنمایی این فیلم‌ها در جشنواره‌ها و رسانه‌ها اغلب تحت تاثیر گفتمان‌های غربی و سیاست‌های تصویری ایران قرار دارد. این جستار قصد دارد با رویکردی انتقادی، تفاوت‌ها، تقاطع‌ها و تنش‌های میان بازنمایی داخلی و خارجی سینمای زیرزمینی ایران را بررسی کند و نشان دهد چگونه این آثار می‌توانند هم ابزار مقاومت فرهنگی باشند و هم نماد تصویرسازی‌های جهانی از ایران

قانون اساسی

اصل ۲۴-حق ازادی قلم و بیان اصل ۱۹-حق اطلاع‌رسانی و دسترسی به رسانه اصل ۲۲-رعایت حقوق ذاتی و شهروندی

اعلامیه جهانی حقوق بشر

ماده ۱۹-حق آزادی بیان ماده ۲۱-حق مشارکت در زندگی فرهنگی جامعه ماده 27-حق بهره‌مندی از پیشرفت علمی و فرهنگی کانون دفاع از حقوق بشر در ایران #سینمای_زیرزمینی #مینا_جوانی #سانسور #آزادی_بیان #فرهنگ_مستقل @baschariyat #MahsaAmini